Fedex หุ้น ตัวเลือก พนักงาน

เฟดเอ็กซ์นำเสนอความสำเร็จในปรัชญาของคนแรกเพื่อให้บริการและคุณภาพที่จำเป็นต่อการเป็นและเป็นผู้นำในอุตสาหกรรมการขนส่งสินค้าทางอากาศ Federal Express ได้พัฒนาความสัมพันธ์ที่ไม่เหมือนใครกับพนักงานของ บริษัท โดยอิงจากโครงการ " ปรัชญาองค์กรรายแรก ผู้ก่อตั้งและประธานเจ้าหน้าที่บริหารเฟรดเดอริกสมิ ธ ตัดสินใจที่จะทำให้พนักงานเป็นส่วนสำคัญในกระบวนการตัดสินใจเนื่องจากความเชื่อมั่นของเขาว่าเมื่อมีคนมาก่อนพวกเขาจะให้บริการที่เป็นไปได้สูงสุดและจะทำผลกำไร ผลจากหลักการนี้คือปรัชญาองค์กรของเฟดเอ็กซ์: People-Service-Profit ทั้งสามเป้าหมายขององค์กรเป็นพื้นฐานสำหรับการตัดสินใจทางธุรกิจทั้งหมด บุริมภาพคนตระหนักถึงความสำคัญของความพึงพอใจของพนักงานและการเสริมสร้างศักยภาพในการสร้างสภาพแวดล้อมที่พนักงานรู้สึกปลอดภัยพอที่จะเสี่ยงและกลายเป็นนวัตกรรมในการใฝ่หาคุณภาพการบริการและความพึงพอใจของลูกค้า บริการหมายถึงเป้าหมายคุณภาพบริการที่สอดคล้องและระบุไว้อย่างชัดเจนว่ามีความพึงพอใจ 100 ครั้ง 100 ครั้ง กำไรของ บริษัท จะส่งผลต่อถ้าเป้าหมายของผู้คนและเป้าหมายด้านบริการได้รับการตอบสนอง Federal Express มีกระบวนการหลายอย่างเพื่อให้มั่นใจว่า P-S-P กลายเป็นวิถีชีวิตของพนักงานทุกคน จุดเด่นของโปรแกรม FedEx ต่อไปนี้แสดงถึงความมุ่งมั่นของ บริษัท ในการปรัชญาของคนแรก (Survey-Feedback-Action) นโยบายส่งเสริมการขายจากภายในระบบการโพสต์งานคอมพิวเตอร์แบบออนไลน์สำหรับพนักงานรายชั่วโมง (Job Change Userant Tracking System) การรับรู้ของพนักงาน (Leadership Evaluation and Awareness Process) การสื่อสารกับพนักงานเป็นประจำโดยผ่านการพิมพ์และการเขียนโปรแกรมการออกอากาศ (broadcast programming) การจ่ายค่าตอบแทนจากผลการปฏิบัติงาน (Management-by-objective) และแบบทีละโครงการ (Project-by - กระบวนการตั้งเป้าหมายการแสวงหาผลประโยชน์ (SFA) การสำรวจความคิดเห็นประจำปี (SFA) การสำรวจความคิดเห็นของพนักงาน (Employee Survey Factoring) ให้ความสำคัญกับการวัดความพึงพอใจของพนักงานและความคิดเห็นของผู้ใต้บังคับบัญชา การบริหารความเป็นผู้นำ ในเดือนเมษายนพนักงานทุกคนจะถูกขอให้เข้าร่วมในการสำรวจออนไลน์ มีคำถามทั้งหมด 32 ข้อเกี่ยวกับ บริษัท โดยทั่วไปและผู้บังคับบัญชาของพนักงาน ผลลัพธ์มีการจัดทำเป็นตารางและผู้จัดการจะจัดการประชุมเชิงลึกกับพนักงานเพื่อหารือเกี่ยวกับผลการสำรวจและระบุปัญหาภายในและภายนอกแผนกของพวกเขา ในฐานะกลุ่มหนึ่งพวกเขาพัฒนาแผนปฏิบัติการอย่างเป็นทางการและเป็นลายลักษณ์อักษรเพื่อแก้ปัญหาเหล่านี้ กลุ่มมักจะทบทวนแผนงานตลอดทั้งปีเพื่อพิจารณาว่าปัญหาได้รับการแก้ไขได้อย่างน่าพอใจหรือไม่ SFA ได้กลายเป็นเครื่องมือในการแก้ปัญหาซึ่งทำงานทั้งแนวนอนและแนวตั้งทั่วทั้งองค์กร สิบรายการแรกในการสำรวจทำหน้าที่เป็นการทบทวนการจัดการโดยผู้ใต้บังคับบัญชา คะแนนในสิบรายการเหล่านี้กลายเป็นตัวเลขที่วัดว่าเป้าหมายของ บริษัท ประจำปีภายในโครงสร้างเป้าหมายของ People-Service-Profit จะเป็นอย่างไร ระบบการติดตามการเปลี่ยนแปลงผู้สมัครงาน (JCATS) ระบบการโพสต์งานผ่านระบบออนไลน์ที่อนุญาตให้พนักงานรายชั่วโมงโพสต์งานที่มีอยู่ ตำแหน่งใหม่จะมีการประกาศในระบบทุกวันศุกร์ พนักงานที่ประสงค์จะย้ายไปทำงานใหม่หรือตำแหน่งใหม่จะเข้าชื่อในระบบซึ่งจะดึงข้อมูลเกี่ยวกับผู้สมัครแต่ละรายจาก Personnel Records and Information System (PRISM) พนักงานแต่ละคนที่โพสต์งานจะได้รับคะแนนเป็นตัวเลขขึ้นอยู่กับผลการปฏิบัติงานและความยาวของบริการซึ่งจัดอยู่ในลำดับตามระบบ ผู้สมัครสามารถเข้าสู่ระบบ JCATS ในช่วงสัปดาห์โพสต์เพื่อหาตำแหน่งที่พวกเขานั่งอยู่ในรายชื่อผู้สมัคร ในตอนท้ายของสัปดาห์บุคคลที่มีคะแนนสูงสุดจะได้รับรางวัล กระบวนการประเมินผลความเป็นผู้นำ (Leadership Evaluation and Awareness) (LEAP) กระบวนการที่ดำเนินการเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพในการเป็นผู้นำและการเก็บรักษาภายในเฟดเอ็กซ์ LEAP เป็นข้อบังคับสำหรับพนักงานที่ต้องการก้าวเข้าสู่ตำแหน่งระดับบริหารภายใน บริษัท วัตถุประสงค์ของ LEAP คือการประเมินศักยภาพในการเป็นผู้นำของผู้สมัครและตรวจสอบให้แน่ใจว่าบุคคลแต่ละคนได้พิจารณาความสนใจและความถนัดในการเป็นผู้นำของตนเองอย่างถี่ถ้วน ผู้สมัครจะต้องทำตามขั้นตอนต่อไปนี้เพื่อให้เป็น LEAP ที่ได้รับการรับรอง: Is Management for Me: คลาสหนึ่งวันที่คุ้นเคยกับผู้สมัครที่มีความรับผิดชอบในการบริหาร ประวัติความเป็นผู้นำของพนักงาน: เอกสารพนักงานแสดงให้เห็นถึงความสำเร็จของเก้ามิติความเป็นผู้นำที่จำเป็นในการทำกระบวนการ LEAP ให้สำเร็จ ผู้จัดการที่เน้นคำแนะนำ: รายงานที่เป็นลายลักษณ์อักษรจากผู้จัดการพนักงานที่สนับสนุนหรือคัดค้านความสามารถในการเป็นผู้นำของผู้สมัคร โดยปกติแล้วจะมีการจัดทำขึ้นหลังจากช่วงเวลาสามถึงหกเดือนในระหว่างที่ผู้จัดการทีมและประเมินผลพนักงาน Peer Assessment: การประเมินผลของผู้สมัครที่กรอกโดยสามถึงสิบของผู้สมัครร่วมงานที่ได้รับการแต่งตั้งโดยผู้จัดการของเขาหรือเธอ เพื่อนร่วมงานให้ความเห็นเกี่ยวกับความสามารถในการบริหารงานของผู้สมัคร การประเมินผล LEAP Panel: กระบวนการสัมภาษณ์ที่ดำเนินการโดยกลุ่มผู้บริหารระดับกลางซึ่งได้รับการฝึกอบรมในการประเมิน LEAP ผู้สมัคร LEAP เสนออาร์กิวเมนต์เป็นลายลักษณ์อักษรและปากเปล่าให้กับคณะผู้ร่วมสนับสนุนสถานการณ์การเป็นผู้นำที่เฉพาะเจาะจง ในการตัดสินใจของพวกเขาแผงจะพิจารณาการประเมิน Peer, ผู้จัดการที่เน้นคำแนะนำและประวัติความเป็นผู้นำของพนักงาน ถ้าผู้สมัครได้รับการรับรองพวกเขามีสิทธิ์ที่จะสมัครตำแหน่งบริหารหากไม่ได้รับการรับรองพนักงานต้องรออีก 6 เดือนก่อนที่จะพยายามอีกครั้ง Recognition and Reward Program Reinforces การดำเนินการของพนักงานเพื่อปรับปรุงคุณภาพและความพึงพอใจของลูกค้า Bravo Zulu: (สัญญาณสัญญาณของกองทัพเรือสหรัฐฯสำหรับการทำดี) ผู้จัดการให้รางวัลพนักงานสำหรับความพยายามที่โดดเด่นและความสำเร็จในจุดที่ รางวัลประกอบด้วยโบนัสเงินสดรวดเร็วตั๋วโรงละครบัตรของขวัญค่ำและของขวัญอื่น ๆ ที่มีมูลค่าใกล้เคียงกัน รางวัล Golden Falcon: ผลจากรายงานฟรีจากลูกค้าที่ให้ความสำคัญกับความพยายามของพนักงานที่เหนือกว่าหน้าที่การงาน รางวัลประกอบด้วยหุ้นของ Federal Express จำนวน 10 หุ้นและการเยี่ยมชมหรือการโทรศัพท์จากผู้บริหารอาวุโส โปรแกรมที่พนักงานสามารถตั้งคำถามหรือร้องเรียนเกี่ยวกับนโยบายของ บริษัท เช่นสิทธิประโยชน์การจ้างงานการอาวุโสวันหยุด ฯลฯ พนักงานส่งการร้องเรียนหรือคำถามในแบบฟอร์ม Open Door ซึ่งถูกส่งโดย Employee Relations ให้กับผู้บริหารที่สามารถตอบสนองต่อปัญหาได้ดีที่สุด บุคคลที่ได้รับการสอบถามเกี่ยวกับ Open Door ต้องตอบกลับภายในสิบสี่วันตามปฏิทินสำหรับครั้งสุดท้าย: การเลือกหุ้นมีค่าใช้จ่ายเวลาสิ้นสุดการอภิปรายเกี่ยวกับการบัญชีสำหรับตัวเลือกหุ้นการโต้เถียงเกิดขึ้นนานเกินไป ในความเป็นจริงกฎการรายงานตัวเลือกหุ้นผู้บริหารจะเริ่มตั้งแต่ปีพ. ศ. 2515 เมื่อคณะกรรมการหลักการบัญชี (Accounting Principles Board) ซึ่งเป็นบรรพบุรุษของคณะกรรมการมาตรฐานการบัญชีการเงิน (FASB) ได้ออก APB 25 กฎระบุว่าต้นทุนของตัวเลือกที่ให้ วันที่ควรจะวัดโดยความแตกต่างที่แท้จริงของพวกเขามีความแตกต่างระหว่างมูลค่าตลาดยุติธรรมในปัจจุบันของหุ้นและราคาการใช้สิทธิของตัวเลือก ภายใต้วิธีนี้ไม่มีการกำหนดต้นทุนให้กับตัวเลือกเมื่อราคาการใช้สิทธิถูกกำหนดด้วยราคาตลาดในปัจจุบัน เหตุผลสำหรับกฎนี้ค่อนข้างง่ายเนื่องจากไม่มีการเปลี่ยนแปลงเงินสดเมื่อมีการมอบสิทธิ์การออกออปชันหุ้นไม่ใช่รายการที่สำคัญทางเศรษฐกิจ Thats สิ่งที่หลายคนคิดว่าในเวลา ยิ่งกว่านั้นทฤษฎีหรือการปฏิบัติเพียงเล็กน้อยก็พร้อมใช้งานในปีพ. ศ. 2515 เพื่อเป็นแนวทางในการกำหนดมูลค่าของเครื่องมือทางการเงินที่ไม่ได้รับการยกเว้น APB 25 ล้าสมัยภายในหนึ่งปี สิ่งพิมพ์ในปีพ. ศ. 2516 ของสูตร Black-Scholes กระตุ้นให้เกิดการเติบโตอย่างมากในตลาดสำหรับการซื้อขายหุ้นในตลาดหลักทรัพย์การเคลื่อนไหวที่เสริมด้วยการเปิดตัวนอกจากนี้ในปีพ. ศ. 2516 ของ Chicago Board Options Exchange ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่การเติบโตของตลาดการซื้อขายสัญญาซื้อขายล่วงหน้าถูกสะท้อนโดยการใช้สิทธิเลือกหุ้นที่เพิ่มขึ้นในการจ่ายค่าตอบแทนของผู้บริหารและพนักงาน ศูนย์สิทธิการเป็นเจ้าของพนักงานแห่งชาติประมาณการว่ามีพนักงานเกือบ 10 ล้านคนได้รับสิทธิในการซื้อหุ้นในปี 2543 ในจำนวนน้อยกว่า 1 ล้านคนในปี 2533 ในไม่ช้ามันก็ชัดเจนขึ้นทั้งในทางทฤษฎีและการปฏิบัติว่าทางเลือกใด ๆ มีมูลค่ามากกว่ามูลค่าที่แท้จริงที่กำหนดโดย APB 25. FASB เริ่มทบทวนการเลือกบัญชีหุ้นในปี 2527 และหลังจากผ่านไปนานกว่าทศวรรษแห่งการโต้เถียงที่รุนแรงในที่สุดก็ได้ออก SFAS 123 ในเดือนตุลาคม พ. ศ. 2538 ทั้งนี้ บริษัท มิได้แนะนำ บริษัท SFAS ให้รายงานต้นทุนของตัวเลือกที่ได้รับและเพื่อกำหนดมูลค่าตลาดยุติธรรม โดยใช้แบบจำลองการคิดราคา มาตรฐานใหม่นี้เป็นการประนีประนอมซึ่งสะท้อนถึงการล็อบบี้ที่รุนแรงโดยนักธุรกิจและนักการเมืองในการรายงานที่จำเป็น พวกเขาอ้างว่าตัวเลือกหุ้นของผู้บริหารถือเป็นองค์ประกอบที่กำหนดไว้ในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเศรษฐกิจพิเศษของอเมริกาดังนั้นความพยายามในการเปลี่ยนแปลงกฎเกณฑ์ทางบัญชีสำหรับพวกเขาคือการโจมตีรูปแบบที่ประสบความสำเร็จอย่างมหาศาลสำหรับการสร้างธุรกิจใหม่ ๆ ในอเมริกา อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ บริษัท ส่วนใหญ่เลือกที่จะละเว้นข้อเสนอแนะที่พวกเขาคัดค้านอย่างรุนแรงและยังคงบันทึกเฉพาะค่าที่แท้จริงในวันที่ให้โดยปกติจะเป็นศูนย์ของทุนสนับสนุนตัวเลือกหุ้นของพวกเขา ต่อจากนี้ความนิยมในราคาหุ้นที่เพิ่มสูงขึ้นทำให้นักวิจารณ์เห็นว่ามีรูปแบบการเลือกใช้จ่ายเพิ่มขึ้นอย่างเช่นสปอร์ตส์ แต่เนื่องจากความผิดพลาดการอภิปรายได้กลับมาพร้อมกับการแก้แค้น ปัญหาเรื่องอื้อฉาวในบัญชีของ บริษัท โดยเฉพาะได้เผยให้เห็นว่าภาพของผลการดำเนินงานทางเศรษฐกิจที่เกิดขึ้นจริงของ บริษัท หลายแห่งมีความลวงเพียงใดในภาพพจน์ของพวกเขา นักลงทุนและหน่วยงานกำกับดูแลได้ตระหนักว่าการชดเชยตามตัวเลือกนี้เป็นปัจจัยที่ทำให้เกิดการบิดเบือนอย่างมาก หาก AOL Time Warner ในปี 2544 ได้รายงานว่ามีค่าใช้จ่ายหุ้นของพนักงานตามคำแนะนำของ SFAS 123 จะทำให้ขาดทุนจากการดำเนินงานอยู่ที่ประมาณ 1.7 พันล้านรายแทนที่จะเป็นรายได้จากการดำเนินงานที่ 700 ล้านรายที่รายงานไว้จริง เราเชื่อว่ากรณีที่ตัวเลือกการใช้จ่ายมากจนเกินไปและในหน้าต่อ ๆ ไปเราจะตรวจสอบและยกเลิกการอ้างสิทธิ์หลักที่เสนอโดยผู้ที่ยังคงคัดค้าน เราแสดงให้เห็นว่าตรงกันข้ามกับข้อคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้การให้สิทธิในหุ้นมีผลกระทบต่อกระแสเงินสดอย่างแท้จริงซึ่งจำเป็นต้องมีการรายงานว่าวิธีการวัดปริมาณความหมายเหล่านี้มีอยู่การเปิดเผยเชิงอรรถนั้นไม่ใช่สิ่งที่ยอมรับได้สำหรับการรายงานธุรกรรมในรายได้ แถลงการณ์และงบดุลและการยอมรับอย่างเต็มที่ของค่าใช้จ่ายตัวเลือกไม่จำเป็นต้องคำนวณแรงจูงใจของกิจการผู้ประกอบการ จากนั้นเราจะพูดถึงวิธีที่ บริษัท ต่างๆอาจจะรายงานเกี่ยวกับต้นทุนของตัวเลือกต่างๆในงบกำไรขาดทุนและงบดุลของพวกเขา ความผิดพลาดที่ 1: ตัวเลือกสต็อคไม่แสดงถึงต้นทุนที่แท้จริงหลักการพื้นฐานของการบัญชีว่างบการเงินควรบันทึกธุรกรรมที่มีนัยสำคัญทางเศรษฐกิจ ไม่มีใครสงสัยว่าตัวเลือกการซื้อขายมีคุณสมบัติตรงตามเกณฑ์มูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์ที่ซื้อและขายทุกวันทั้งในตลาดที่ไม่ขายตามเคาน์เตอร์หรือในตลาดหุ้น สำหรับหลาย ๆ คนแม้ว่าการให้ทุนหุ้นของ บริษัท เป็นเรื่องที่แตกต่างกัน การทำธุรกรรมเหล่านี้ไม่สำคัญทางเศรษฐกิจการโต้เถียงเพราะไม่มีเงินสดเปลี่ยนมือ ในฐานะที่เป็นอดีตผู้บริหารของ American Express CEO Harvey Golub ได้กล่าวไว้ในบทความ Wall Street Journal เมื่อวันที่ 8 สิงหาคม 2545 เงินทุนสนับสนุนหุ้นจะไม่เสียค่าใช้จ่ายใด ๆ กับ บริษัท ดังนั้นจึงไม่ควรบันทึกเป็นค่าใช้จ่ายในงบกำไรขาดทุน ตำแหน่งนั้นท้าทายตรรกะทางเศรษฐกิจโดยไม่ต้องกล่าวถึงสามัญสำนึกในหลาย ๆ ด้าน สำหรับการเริ่มต้นการโอนเงินไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับการโอนเงิน แม้ว่าธุรกรรมที่เกี่ยวข้องกับการรับหรือจ่ายเงินเป็นเงินสดเพียงพอที่จะสร้างธุรกรรมที่บันทึกได้ แต่ก็ไม่จำเป็น เหตุการณ์เช่นการแลกเปลี่ยนหุ้นสำหรับสินทรัพย์การลงนามสัญญาเช่าการให้บำเหน็จบำนาญหรือผลประโยชน์ในวันหยุดในอนาคตสำหรับการจ้างงานในช่วงเวลาปัจจุบันหรือการได้มาซึ่งเอกสารเกี่ยวกับเครดิตการทำธุรกรรมการเรียกเก็บเงินทั้งหมดเนื่องจากการโอนเงินมีมูลค่าแม้ว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงเงินสดในเวลา เกิดขึ้น แม้ว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงเงินสดก็ตามการออกตัวเลือกหุ้นให้กับพนักงานจะต้องเสียสละเงินสดซึ่งเป็นต้นทุนที่เสียโอกาสซึ่งจะต้องมีการคิดค่าใช้จ่าย หาก บริษัท มีการให้หุ้นมากกว่าตัวเลือกให้กับพนักงานทุกคนจะยอมรับว่าค่าใช้จ่ายของ บริษัท สำหรับการทำธุรกรรมนี้จะเป็นเงินสดที่จะได้รับถ้าได้ขายหุ้นในราคาตลาดปัจจุบันให้กับนักลงทุน เป็นเหมือนกันกับตัวเลือกหุ้น เมื่อ บริษัท ให้สิทธิ์แก่พนักงานพนักงานจะละเลยโอกาสที่จะได้รับเงินสดจากผู้จัดจำหน่ายซึ่งสามารถใช้ตัวเลือกเดียวกันนี้และขายพวกเขาในตลาดตัวเลือกการแข่งขันให้กับนักลงทุน Warren Buffett ได้แสดงจุดนี้ในรูปแบบกราฟิกในวันที่ 9 เมษายน พ. ศ. 2545 คอลัมน์วอชิงตันโพสต์เมื่อเขากล่าวว่า Berkshire Hathaway ยินดีที่จะได้รับตัวเลือกแทนเงินสดสำหรับสินค้าและบริการจำนวนมากที่เราขาย บริษัท อเมริกา การให้สิทธิแก่พนักงานมากกว่าการขายให้กับซัพพลายเออร์หรือนักลงทุนผ่านตัวแทนจำหน่ายจะเป็นการสูญเสียเงินสดที่เกิดขึ้นจริงแก่ บริษัท สามารถโต้แย้งว่าเงินสดที่ถูกปล่อยออกไปโดยการออกตัวเลือกให้กับพนักงานมากกว่าการขายให้กับนักลงทุนจะถูกชดเชยด้วยเงินสดที่ บริษัท จ่ายให้โดยการจ่ายเงินให้พนักงานน้อยลง ขณะที่สองนักเศรษฐศาสตร์ที่มีชื่อเสียงอย่าง Burton G. Malkiel และ William J. Baumol ได้ตั้งข้อสังเกตใน 4 เมษายน 2545 บทความ Wall Street Journal: บริษัท ผู้ประกอบการรายใหม่อาจไม่สามารถให้การชดเชยเงินสดที่จำเป็นต่อการดึงดูดพนักงานที่โดดเด่น สามารถเสนอตัวเลือกหุ้นได้ แต่ Malkiel และ Baumol น่าเสียดายไม่ได้ทำตามการสังเกตของพวกเขาเพื่อสรุปตรรกะของ ถ้าต้นทุนของหุ้นไม่รวมอยู่ในการวัดรายได้สุทธิ บริษัท ที่ให้สิทธิเลือก underreport ค่าชดเชยและจะเป็นไปได้ที่จะเปรียบเทียบผลกำไรความสามารถในการผลิตและการวัดผลตอบแทนจากการลงทุนของพวกเขากับทางเศรษฐกิจ เทียบเท่า บริษัท ที่มีเพียงโครงสร้างระบบการชดเชยของพวกเขาในทางที่แตกต่างกัน ภาพสมมุติฐานต่อไปนี้แสดงให้เห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้น ลองจินตนาการถึง บริษัท สองแห่งคือ KapCorp และ MerBod ที่แข่งขันกันในธุรกิจเดียวกัน ทั้งสองต่างกันเฉพาะในโครงสร้างของชุดค่าตอบแทนพนักงานของพวกเขา KapCorp จ่ายค่าแรง 400,000 ในค่าชดเชยทั้งหมดในรูปของเงินสดในระหว่างปี นอกจากนี้ในช่วงต้นปียังมีการออกหุ้นกู้มูลค่า 100,000 หุ้นในตลาดทุนซึ่งไม่สามารถใช้สิทธิได้เป็นเวลาหนึ่งปีและพนักงานต้องใช้เงินจำนวน 25 รายในการซื้อตัวเลือกที่ออกใหม่ กระแสเงินสดสุทธิจ่ายให้ KapCorp คือ 300,000 (400,000 บาทในค่าชดเชยที่หัก 100,000 บาทจากการขายสิทธิการเช่า) MerBods มีความแตกต่างเพียงเล็กน้อย พนักงานจ่ายเงิน 300,000 เยนและจ่ายเงินให้กับตัวเลือกต่างๆในมูลค่า 100,000 ชุดในช่วงต้นปี (โดยมีข้อ จำกัด ในการออกกำลังกายหนึ่งปีเดียวกัน) ทางเศรษฐกิจทั้งสองตำแหน่งเหมือนกัน แต่ละ บริษัท ได้จ่ายเงินจำนวน 400,000 ในการชดเชยแต่ละรายได้ออกตัวเลือกทั้งหมด 100,000 รายการและสำหรับเงินสดสุทธิที่จ่ายออกทั้งหมด 300,000 บาทหลังจากที่เงินสดที่ได้รับจากการออกตัวเลือกนี้จะหักออกจากเงินสดที่ใช้จ่ายในการชดเชย พนักงานในทั้งสอง บริษัท ถือครองตัวเลือกเดียวกัน 100,000 รายในระหว่างปีซึ่งสร้างแรงจูงใจจูงใจและผลการรักษาที่เหมือนกัน มาตรฐานการบัญชีที่ใช้กันอย่างถูกต้องตามกฎหมายจะช่วยให้การทำธุรกรรมที่เหมือนกันทั้งสองรายการสามารถทำตัวเลขที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงในการจัดทำงบสิ้นปี KapCorp จะจองค่าชดเชย 400,000 และจะแสดงตัวเลือก 100,000 รายการในงบดุลในบัญชีส่วนของผู้ถือหุ้น หากค่าใช้จ่ายของตัวเลือกหุ้นที่ออกให้กับพนักงานไม่ได้รับการยอมรับเป็นค่าใช้จ่าย แต่ MerBod จะจองค่าชดเชยเพียง 300,000 และไม่แสดงตัวเลือกใด ๆ ที่ออกในงบดุลของ สมมติว่ารายได้และค่าใช้จ่ายเหมือนกันจะมีลักษณะเหมือนกับรายได้ของ MerBods สูงกว่า KapCorps 100,000 รายการ MerBod ก็ดูเหมือนจะมีฐานทุนที่ต่ำกว่า KapCorp แม้ว่าจำนวนหุ้นที่เพิ่มขึ้นจะเป็นเช่นเดียวกันสำหรับทั้งสอง บริษัท หากมีการใช้ตัวเลือกทั้งหมด อันเป็นผลมาจากค่าใช้จ่ายในการชดเชยที่ต่ำกว่าและตำแหน่งส่วนของผู้ถือหุ้นที่ลดลงผลการดำเนินงานของ MerBods โดยใช้มาตรการวิเคราะห์ส่วนใหญ่จะดีกว่า KapCorps มาก การบิดเบือนนี้เป็นของจริงซ้ำทุกปีว่าทั้งสอง บริษัท เลือกรูปแบบต่างๆของการชดเชย ความถูกต้องตามกฎหมายเป็นมาตรฐานการบัญชีที่อนุญาตให้มีธุรกรรมที่เหมือนกันทางเศรษฐกิจสองรายการเพื่อผลิตตัวเลขที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิงความผิดพลาด 2: ต้นทุนของตัวเลือกหุ้นของพนักงานไม่สามารถคาดการณ์ได้ฝ่ายตรงข้ามบางรายเลือกที่จะปกป้องตำแหน่งของตนในแง่มุมที่เป็นประโยชน์ พวกเขากล่าวว่ารูปแบบการกำหนดราคาแบบเลือกใช้อาจเป็นคำแนะนำสำหรับการประเมินมูลค่าตัวเลือกการซื้อขายแก่สาธารณชน แต่พวกเขาไม่สามารถจับภาพมูลค่าของตัวเลือกหุ้นของพนักงานซึ่งเป็นสัญญาระหว่าง บริษัท และพนักงานสำหรับเครื่องมือที่มีสภาพคล่องต่ำซึ่งไม่สามารถขายแลกเปลี่ยนเปลี่ยนมือเป็นหลักประกันหรือทำประกันความเสี่ยงได้ มันเป็นความจริงที่ว่าโดยทั่วไปตราสารที่ขาดสภาพคล่องจะลดคุณค่าให้กับผู้ถือ แต่การสูญเสียสภาพคล่องของผู้ถือหุ้นทำให้ไม่มีความแตกต่างกับสิ่งที่ผู้ออกจะต้องเสียค่าใช้จ่ายในการสร้างตราสารเว้นแต่ผู้ออกตราสารจะได้รับผลประโยชน์จากการขาดสภาพคล่องหรือไม่ และสำหรับตัวเลือกหุ้นการไม่มีตลาดของเหลวมีผลเพียงเล็กน้อยต่อมูลค่าของผู้ถือ ความงามที่ยิ่งใหญ่ของโมเดลการกำหนดราคาตัวเลือกคือว่าพวกเขาขึ้นอยู่กับลักษณะของหุ้นอ้างอิง นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้พวกเขามีส่วนช่วยให้ตลาดตัวเลือกเติบโตอย่างไม่น่าเชื่อในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา ราคา Black-Scholes ของตัวเลือกเท่ากับมูลค่าของพอร์ตหุ้นและเงินสดที่มีการจัดการแบบไดนามิกเพื่อจำลองผลตอบแทนให้กับตัวเลือกนั้น ด้วยหุ้นที่มีสภาพคล่องอย่างสมบูรณ์นักลงทุนที่ไม่มีข้อ จำกัด อื่นใดสามารถป้องกันความเสี่ยงด้านตัวเลือกทั้งหมดและดึงมูลค่าโดยการขายหุ้นและเงินสดที่จำลองออกมาสั้น ๆ ในกรณีดังกล่าวการลดสภาพคล่องของมูลค่าทางเลือกจะน้อยที่สุด และจะใช้แม้ว่าจะไม่มีตลาดสำหรับการซื้อขายตัวเลือกนี้โดยตรง ดังนั้นการขาดสภาพคล่องของตลาดในตัวเลือกหุ้นไม่ได้ด้วยตัวเองนำไปสู่การลดในค่าตัวเลือกให้กับผู้ถือ ธนาคารเพื่อการลงทุนธนาคารพาณิชย์และ บริษัท ประกันได้ดำเนินการไปไกลกว่าพื้นฐาน Black Scholes อายุ 30 ปีเพื่อพัฒนาแนวทางในการกำหนดราคาตัวเลือกทั้งหมด: มาตรฐาน คนแปลกใหม่ ตัวเลือกที่ซื้อขายผ่านตัวกลางผ่านเคาน์เตอร์และในตลาดหุ้น ตัวเลือกที่เชื่อมโยงกับความผันผวนของสกุลเงิน ตัวเลือกที่ฝังอยู่ในหลักทรัพย์ที่ซับซ้อนเช่นตราสารหนี้ที่แปลงสภาพหุ้นบุริมสิทธิหรือตราสารหนี้ที่เรียกเก็บได้เช่นการจำนองที่มีคุณสมบัติการชำระล่วงหน้าหรืออัตราดอกเบี้ยและพื้น อุตสาหกรรมย่อยทั้งหมดได้พัฒนาขึ้นเพื่อช่วยให้บุคคล บริษัท และผู้จัดการตลาดเงินซื้อและขายหลักทรัพย์ที่ซับซ้อนเหล่านี้ เทคโนโลยีทางการเงินในปัจจุบันอย่างแน่นอนช่วยให้ บริษัท สามารถรวมคุณสมบัติทั้งหมดของตัวเลือกหุ้นของพนักงานในรูปแบบการกำหนดราคาได้ ธนาคารเพื่อการลงทุนไม่กี่แห่งจะเสนอราคาสำหรับผู้บริหารที่ต้องการป้องกันความเสี่ยงหรือขายตัวเลือกหุ้นของตนก่อนที่จะมีการให้สิทธิถ้าแผนธุรกิจของ บริษัท ของพวกเขาอนุญาตให้ทำได้ แน่นอนว่าผู้จัดการตามสูตรหรือผู้จัดจำหน่ายหลักทรัพย์ประมาณการว่าต้นทุนของตัวเลือกหุ้นของพนักงานมีความแม่นยำน้อยกว่าการจ่ายเงินสดหรือการบริจาคร่วมกัน แต่งบการเงินควรมุ่งเน้นที่ถูกต้องในการสะท้อนถึงความเป็นจริงทางเศรษฐกิจมากกว่าความผิดพลาดอย่างแม่นยำ ผู้จัดการมักพึ่งพาการประมาณการสำหรับรายการค่าใช้จ่ายที่สำคัญเช่นค่าเสื่อมราคาของอาคารและอุปกรณ์และประมาณการหนี้สินที่อาจเกิดขึ้นเช่นการล้างข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อมในอนาคตและการตั้งถิ่นฐานจากคดีความรับผิดผลิตภัณฑ์และคดีอื่น ๆ ตัวอย่างเช่นผู้จัดการใช้ประมาณการทางคณิตศาสตร์ตามกฎหมายของอัตราดอกเบี้ยในอนาคตอัตราการเก็บรักษาพนักงานวันเกษียณอายุของพนักงานอายุขัยของพนักงานและคู่สมรสของพวกเขาและการเพิ่มขึ้นของค่ารักษาพยาบาลในอนาคต โมเดลการกำหนดราคาและประสบการณ์ที่กว้างขวางช่วยให้สามารถประมาณการต้นทุนของตัวเลือกหุ้นที่ออกในช่วงเวลาใด ๆ ที่มีความแม่นยำเทียบเท่าหรือมากกว่ารายการอื่น ๆ เหล่านี้ที่ปรากฏอยู่ในงบกำไรขาดทุนของ บริษัท และงบดุล การคัดค้านการใช้ Black-Scholes และรูปแบบการประเมินค่าตัวเลือกอื่น ๆ ทั้งหมดไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปตามความยากลำบากในการประมาณค่าตัวเลือกที่ได้รับ ยกตัวอย่างเช่น John DeLong ในกระดาษสถาบันองค์กรที่มีการแข่งขันในเดือนมิถุนายนปี 2545 ซึ่งมีชื่อว่า The Controversy Options Options และ New Economy แย้งว่าแม้ว่าจะมีการคำนวณมูลค่าตามแบบจำลองการคำนวณจะต้องมีการปรับปรุงเพื่อให้สอดคล้องกับมูลค่าของพนักงาน เขามีสิทธิ์เพียงครึ่งเดียว โดยการจ่ายเงินให้กับพนักงานที่มีหุ้นหรือตัวเลือกของตนเอง บริษัท บังคับให้พวกเขาถือพอร์ตการลงทุนทางการเงินที่ไม่ได้มีความหลากหลายมากความเสี่ยงเพิ่มเติมประกอบกับการลงทุนของพนักงานทุนมนุษย์ของตัวเองใน บริษัท เช่นกัน เนื่องจากเกือบทุกคนมีความเสี่ยงความเกลียดชังเราสามารถคาดหวังให้พนักงานวางค่าน้อยมากในแพคเกจตัวเลือกหุ้นของพวกเขามากกว่าที่อื่น ๆ ที่ดีขึ้นหลากหลายนักลงทุนจะ ประมาณการของขนาดของพนักงานความเสี่ยงลดราคา deadweight นี้เป็นบางครั้งเรียกว่าตั้งแต่ 20 ถึง 50 ขึ้นอยู่กับความผันผวนของหุ้นอ้างอิงและระดับของการกระจายการลงทุนของพนักงาน การมีอยู่ของค่าใช้จ่าย deadweight นี้บางครั้งใช้ในการปรับค่าตอบแทนที่เห็นได้ชัดจากค่าตอบแทนที่เลือกให้แก่ผู้บริหารระดับสูง บริษัท ที่กำลังมองหาตัวอย่างเช่นเพื่อให้รางวัลแก่ซีอีโอของตนด้วยตัวเลือกที่มีมูลค่า 1,000,000 ในแต่ละตลาดอาจเป็นเหตุผลที่ควรออก 2,000 มากกว่า 1,000 ตัวเลือกเพราะจากมุมมองของซีอีโอ เพียง 500 ตัว (เราจะชี้ให้เห็นว่าเหตุผลนี้ยืนยันจุดก่อนหน้าของเราว่าทางเลือกในการทดแทนเงินสด) แต่ในขณะที่อาจมีเหตุผลที่จะพิจารณาต้นทุนที่มีน้ำหนักเกินเมื่อพิจารณาว่าจะมีการชดเชยตามทุน (เช่นตัวเลือก) รวมอยู่ด้วย ผู้บริหารจ่ายแพ็คเก็ตมันไม่แน่นอนที่เหมาะสมที่จะให้ค่าใช้จ่ายน้ำหนักตายมีอิทธิพลต่อวิธีที่ บริษัท บันทึกค่าใช้จ่ายของแพ็คเก็ต งบการเงินสะท้อนถึงมุมมองทางเศรษฐกิจของ บริษัท ไม่ใช่หน่วยงาน (รวมถึงพนักงาน) ที่ทำธุรกรรมไว้ ตัวอย่างเช่นเมื่อ บริษัท ขายสินค้าให้กับลูกค้าตัวอย่างเช่นไม่จำเป็นต้องตรวจสอบว่าผลิตภัณฑ์ใดมีคุณค่ากับบุคคลนั้น นับเป็นเงินสดที่คาดว่าจะได้รับจากการทำธุรกรรมเป็นรายได้ ในทำนองเดียวกันเมื่อ บริษัท ซื้อผลิตภัณฑ์หรือบริการจากซัพพลายเออร์จะไม่ตรวจสอบว่าราคาที่จ่ายสูงกว่าหรือน้อยกว่าซัพพลายเออร์ที่มีต้นทุนหรือสิ่งที่ซัพพลายเออร์สามารถได้รับได้ขายสินค้าหรือบริการที่อื่น บริษัท บันทึกราคาซื้อเป็นเงินสดหรือเทียบเท่าเงินสดที่เสียสละเพื่อซื้อสินค้าหรือบริการ สมมติว่าผู้ผลิตเสื้อผ้ากำลังสร้างศูนย์ออกกำลังกายสำหรับพนักงาน บริษัท จะไม่ทำเช่นนั้นเพื่อแข่งขันกับสโมสรออกกำลังกาย เพื่อสร้างรายได้ที่เพิ่มขึ้นจากการผลิตที่เพิ่มขึ้นและความคิดสร้างสรรค์ของพนักงานที่มีสุขภาพดีและมีความสุขมากขึ้นและเพื่อลดต้นทุนที่เกิดจากการหมุนเวียนและการเจ็บป่วยของพนักงาน ค่าใช้จ่ายของ บริษัท เห็นได้ชัดว่าเป็นค่าใช้จ่ายในการสร้างและรักษาสถานที่ไม่ใช่ค่าที่พนักงานแต่ละคนอาจวางไว้ ค่าใช้จ่ายของศูนย์ออกกำลังกายจะถูกบันทึกเป็นค่าใช้จ่ายเป็นระยะ ๆ ซึ่งสอดคล้องกับรายได้ที่คาดว่าจะเพิ่มขึ้นและการลดค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับพนักงาน ข้อแก้ตัวที่สมเหตุสมผลเพียงอย่างเดียวที่เราเห็นในการคิดค่าใช้จ่ายด้านผู้บริหารต่ำกว่ามูลค่าตลาดของพวกเขาคือจากการสังเกตว่ามีการริบสิทธิ์ในการเลือกพนักงานเมื่อลาออกหรือใช้เวลาออกกำลังกายเร็วเกินไปเนื่องจากพนักงานไม่ชอบความเสี่ยง ในกรณีเหล่านี้ส่วนของผู้ถือหุ้นเดิมจะลดลงต่ำกว่าที่ควรจะเป็นอย่างอื่นหรือไม่ส่งผลให้ บริษัท ลดค่าใช้จ่ายในการชดเชย ในขณะที่เราเห็นด้วยกับเหตุผลพื้นฐานของข้อโต้แย้งนี้ผลกระทบของการริบและการออกกำลังกายในช่วงต้นต่อค่านิยมทางทฤษฎีอาจไม่ค่อยพูดเกินจริง ผลกระทบที่แท้จริงของการริบและการออกกำลังกายในระยะเริ่มต้นซึ่งแตกต่างจากเงินเดือนที่เป็นตัวเลือกหุ้นไม่สามารถถ่ายโอนจากบุคคลที่ได้รับอนุญาตให้บุคคลอื่นได้ Nontransferability มีสองลักษณะพิเศษที่รวมกันเพื่อทำให้ตัวเลือกของพนักงานมีค่าน้อยกว่าตัวเลือกแบบดั้งเดิมที่มีการซื้อขายในตลาด ประการแรกพนักงานจะสละสิทธิ์ในการเลือกตัวเลือกหากพวกเขาออกจาก บริษัท ก่อนที่ตัวเลือกจะตกเป็น ประการที่สองพนักงานมักจะลดความเสี่ยงโดยใช้ตัวเลือกหุ้นที่ตกเป็นเหยื่อมากกว่านักลงทุนรายใหญ่ที่มีความเชี่ยวชาญซึ่งจะช่วยลดศักยภาพในการจ่ายผลตอบแทนที่สูงขึ้นได้ พนักงานที่มีตัวเลือกที่มีอยู่ในเงินนั้นก็จะใช้สิทธิ์เหล่านี้เมื่อเลิกใช้งานเนื่องจาก บริษัท ส่วนใหญ่ต้องการให้พนักงานใช้หรือเสียสิทธิ์การเดินทางเมื่อออกเดินทาง ในทั้งสองกรณีผลกระทบทางเศรษฐกิจของ บริษัท ในการออกตัวเลือกจะลดลงเนื่องจากมูลค่าและขนาดของผู้ถือหุ้นเดิมจะลดลงน้อยกว่าที่พวกเขาอาจได้รับหรือไม่ได้ทั้งหมด ตระหนักถึงความเป็นไปได้ที่ บริษัท จะต้องใช้ตัวเลือกหุ้นที่มีค่าใช้จ่ายฝ่ายตรงข้ามบางฝ่ายกำลังต่อสู้กับการดำเนินการที่เกิดขึ้นโดยพยายามชักชวนผู้กำหนดมาตรฐานเพื่อลดต้นทุนที่รายงานของตัวเลือกเหล่านั้นลดมูลค่าของพวกเขาจากที่วัดโดยโมเดลทางการเงินเพื่อสะท้อนถึงความแข็งแกร่ง โอกาสในการริบและการออกกำลังกายในช่วงต้น ข้อเสนอปัจจุบันที่ FASB และ IASB นำเสนอจะช่วยให้ บริษัท ต่างๆสามารถประมาณการเปอร์เซ็นต์ของตัวเลือกที่ถูกริบในระหว่างระยะเวลาการได้รับสิทธิและลดค่าใช้จ่ายในการมอบสิทธิด้วยจำนวนนี้ นอกจากนี้แทนที่จะใช้วันที่หมดอายุสำหรับอายุของตัวเลือกในรูปแบบการคิดราคาการเสนอข้อเสนอเพื่อช่วยให้ บริษัท สามารถใช้ชีวิตที่คาดว่าจะมีตัวเลือกเพื่อสะท้อนถึงโอกาสในการออกกำลังกายในช่วงต้น การใช้อายุการใช้งานที่คาดไว้ (ซึ่ง บริษัท อาจคาดว่าจะใกล้เคียงกับระยะเวลาการให้สิทธิ์เช่นว่าสี่ปี) แทนที่จะเป็นระยะเวลาของสัญญาในการบอกว่าสิบปีจะช่วยลดต้นทุนโดยประมาณของตัวเลือกนี้ได้ ควรมีการปรับค่าปรับและการออกกำลังกายก่อน แต่วิธีการที่เสนอนี้ทำให้การลดต้นทุนลดลงอย่างมากเนื่องจากไม่สนใจสถานการณ์ที่ตัวเลือกมีแนวโน้มที่จะถูกริบหรือใช้สิทธิในช่วงต้น เมื่อพิจารณาสถานการณ์เหล่านี้การลดค่าใช้จ่ายด้านพนักงานจะลดลงเล็กน้อย ขั้นแรกพิจารณาการริบ การใช้อัตราร้อยละที่รัดกุมสำหรับการปลอมแปลงจากการหมุนเวียนของพนักงานในอดีตหรือในอนาคตจะมีผลต่อเมื่อการริบเป็นเหตุการณ์สุ่มเช่นการจับสลากโดยไม่ขึ้นกับราคาหุ้น อย่างไรก็ตามในความเป็นจริงความเป็นไปได้ที่จะริบนั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับมูลค่าของตัวเลือกที่ถูกริบและจากราคาหุ้น คนมีแนวโน้มที่จะออกจาก บริษัท และสูญเสียตัวเลือกเมื่อราคาหุ้นลดลงและตัวเลือกมีค่าน้อย แต่ถ้า บริษัท ได้ทำดีและราคาหุ้นได้เพิ่มขึ้นอย่างมากตั้งแต่วันที่ให้สิทธิ์ตัวเลือกจะกลายเป็นสิ่งที่มีค่ามากขึ้นและพนักงานจะมีโอกาสน้อยที่จะออก หากการหมุนเวียนและการริบเงินของพนักงานมีโอกาสมากขึ้นเมื่อตัวเลือกมีค่าน้อยที่สุดค่าตัวเลือกทั้งหมดในวันที่ได้รับทุนลดลงเนื่องจากความน่าจะเป็นของการริบ อาร์กิวเมนต์สำหรับการออกกำลังกายในช่วงต้นจะคล้ายกัน นอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับราคาหุ้นในอนาคต พนักงานจะมีแนวโน้มที่จะออกกำลังกายในช่วงต้น ๆ หากความมั่งคั่งส่วนใหญ่ของพวกเขาถูกผูกมัดไว้ใน บริษัท พวกเขาต้องกระจายการลงทุนและพวกเขาก็ไม่มีวิธีอื่นในการลดความเสี่ยงจากราคาหุ้นของ บริษัท อย่างไรก็ตามผู้บริหารอาวุโสมีทางเลือกในการถือครองหุ้นที่ใหญ่ที่สุดไม่น่าจะใช้สิทธิในช่วงต้นและทำลายมูลค่าเมื่อราคาหุ้นเพิ่มขึ้นอย่างมาก บ่อยครั้งที่พวกเขาเป็นเจ้าของหุ้นที่ไม่ จำกัด ซึ่งสามารถขายได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นเพื่อลดความเสี่ยง หรือพวกเขามีหุ้นที่เพียงพอในการทำสัญญากับธนาคารเพื่อการลงทุนเพื่อป้องกันตำแหน่งที่เลือกไว้โดยไม่ต้องออกกำลังกายก่อนเวลาอันควร เช่นเดียวกับคุณลักษณะการริบการคำนวณอายุการใช้งานที่คาดไว้โดยไม่คำนึงถึงขนาดของการถือครองของพนักงานที่ออกกำลังกายในช่วงต้นหรือความสามารถในการป้องกันความเสี่ยงด้วยวิธีการอื่น ๆ จะทำให้ค่าใช้จ่ายของตัวเลือกต่ำลง รูปแบบการคิดราคาสามารถปรับเปลี่ยนเพื่อรวมอิทธิพลของราคาหุ้นและขนาดของตัวเลือกของพนักงานและการถือครองหุ้นในความน่าจะเป็นของการริบและการออกกำลังกายในช่วงต้น (ดูตัวอย่างเช่น Mark Rubinsteins Fall 1995 บทความในวารสาร Derivatives เกี่ยวกับการประเมินมูลค่าบัญชีของตัวเลือกหุ้นของพนักงาน) ขนาดที่แท้จริงของการปรับค่าใช้จ่ายเหล่านี้ต้องขึ้นอยู่กับข้อมูลของ บริษัท ที่เฉพาะเจาะจงเช่นการแข็งค่าของราคาหุ้นและการกระจายตัวของ การให้สิทธิแก่พนักงาน การปรับเปลี่ยนที่ได้รับการประเมินอย่างเหมาะสมอาจมีขนาดเล็กกว่าการคำนวณที่เสนอ (เห็นได้ชัดว่าได้รับการรับรองโดย FASB และ IASB) แน่นอนสำหรับบาง บริษัท การคำนวณที่ไม่สนใจการริบและการออกกำลังกายในช่วงต้น ๆ อาจมีความใกล้เคียงกับต้นทุนที่แท้จริงมากกว่าตัวเลือกที่ไม่สนใจปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการริบและการตัดสินใจออกกำลังกายก่อน อีกข้อหนึ่งในการป้องกันแนวทางที่มีอยู่คือ บริษัท ต่างๆได้เปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับต้นทุนของทุนสนับสนุนทางเลือกไว้ในเชิงอรรถเพื่อให้งบการเงินแล้ว นักลงทุนและนักวิเคราะห์ที่ต้องการปรับงบรายได้สำหรับค่าตัวเลือกจึงมีข้อมูลที่จำเป็นพร้อมใช้งาน เราพบว่าอาร์กิวเมนต์ยากที่จะกลืน ตามที่เราได้ชี้แจงไว้เป็นหลักการพื้นฐานของการบัญชีว่างบกำไรขาดทุนและงบดุลควรแสดงถึงภาวะเศรษฐกิจที่สำคัญของ บริษัท การยับยั้งประเด็นสำคัญที่มีนัยสำคัญทางเศรษฐกิจเช่นการให้สิทธิแก่พนักงานในเชิงอรรถจะเป็นการบิดเบือนรายงานเหล่านั้นอย่างเป็นระบบ แต่แม้ว่าเราจะยอมรับหลักการที่ว่าการเปิดเผยเชิงอรรถนั้นเพียงพอแล้ว แต่ในความเป็นจริงเราจะหาทางเลือกที่ไม่ดีสำหรับการรับรู้ค่าใช้จ่ายโดยตรงจากคำแถลงหลัก ตอนนี้นักวิเคราะห์หลักทรัพย์นักกฎหมายและหน่วยงานกำกับดูแลด้านการลงทุนใช้ฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์เพื่อคำนวณอัตราส่วนความสามารถในการทำกำไรจากตัวเลขในงบกำไรขาดทุนและงบดุลที่ตรวจสอบแล้วของ บริษัท An analyst following an individual company, or even a small group of companies, could make adjustments for information disclosed in footnotes. But that would be difficult and costly to do for a large group of companies that had put different sorts of data in various nonstandard formats into footnotes. Clearly, it is much easier to compare companies on a level playing field, where all compensation expenses have been incorporated into the income numbers. Whats more, numbers divulged in footnotes can be less reliable than those disclosed in the primary financial statements. For one thing, executives and auditors typically review supplementary footnotes last and devote less time to them than they do to the numbers in the primary statements. As just one example, the footnote in eBays FY 2000 annual report reveals a weighted average grant-date fair value of options granted during 1999 of 105.03 for a year in which the weighted average exercise price of shares granted was 64.59. Just how the value of options granted can be 63 more than the value of the underlying stock is not obvious. In FY 2000, the same effect was reported: a fair value of options granted of 103.79 with an average exercise price of 62.69. Apparently, this error was finally detected, since the FY 2001 report retroactively adjusted the 1999 and 2000 average grant-date fair values to 40.45 and 41.40, respectively. We believe executives and auditors will exert greater diligence and care in obtaining reliable estimates of the cost of stock options if these figures are included in companies income statements than they currently do for footnote disclosure. Our colleague William Sahlman in his December 2002 HBR article, Expensing Options Solves Nothing, has expressed concern that the wealth of useful information contained in the footnotes about the stock options granted would be lost if options were expensed. But surely recognizing the cost of options in the income statement does not preclude continuing to provide a footnote that explains the underlying distribution of grants and the methodology and parameter inputs used to calculate the cost of the stock options. Some critics of stock option expensing argue, as venture capitalist John Doerr and FedEx CEO Frederick Smith did in an April 5, 2002, New York Times column, that if expensing were required, the impact of options would be counted twice in the earnings per share: first as a potential dilution of the earnings, by increasing the shares outstanding, and second as a charge against reported earnings. The result would be inaccurate and misleading earnings per share. We have several difficulties with this argument. First, option costs only enter into a (GAAP-based) diluted earnings-per-share calculation when the current market price exceeds the option exercise price. Thus, fully diluted EPS numbers still ignore all the costs of options that are nearly in the money or could become in the money if the stock price increased significantly in the near term. Second, relegating the determination of the economic impact of stock option grants solely to an EPS calculation greatly distorts the measurement of reported income, would not be adjusted to reflect the economic impact of option costs. These measures are more significant summaries of the change in economic value of a company than the prorated distribution of this income to individual shareholders revealed in the EPS measure. This becomes eminently clear when taken to its logical absurdity: Suppose companies were to compensate all their suppliersof materials, labor, energy, and purchased serviceswith stock options rather than with cash and avoid all expense recognition in their income statement. Their income and their profitability measures would all be so grossly inflated as to be useless for analytic purposes only the EPS number would pick up any economic effect from the option grants. Our biggest objection to this spurious claim, however, is that even a calculation of fully diluted EPS does not fully reflect the economic impact of stock option grants. The following hypothetical example illustrates the problems, though for purposes of simplicity we will use grants of shares instead of options. The reasoning is exactly the same for both cases. Lets say that each of our two hypothetical companies, KapCorp and MerBod, has 8,000 shares outstanding, no debt, and annual revenue this year of 100,000. KapCorp decides to pay its employees and suppliers 90,000 in cash and has no other expenses. MerBod, however, compensates its employees and suppliers with 80,000 in cash and 2,000 shares of stock, at an average market price of 5 per share. The cost to each company is the same: 90,000. But their net income and EPS numbers are very different. KapCorps net income before taxes is 10,000, or 1.25 per share. By contrast, MerBods reported net income (which ignores the cost of the equity granted to employees and suppliers) is 20,000, and its EPS is 2.00 (which takes into account the new shares issued). Of course, the two companies now have different cash balances and numbers of shares outstanding with a claim on them. But KapCorp can eliminate that discrepancy by issuing 2,000 shares of stock in the market during the year at an average selling price of 5 per share. Now both companies have closing cash balances of 20,000 and 10,000 shares outstanding. Under current accounting rules, however, this transaction only exacerbates the gap between the EPS numbers. KapCorps reported income remains 10,000, since the additional 10,000 value gained from the sale of the shares is not reported in net income, but its EPS denominator has increased from 8,000 to 10,000. Consequently, KapCorp now reports an EPS of 1.00 to MerBods 2.00, even though their economic positions are identical: 10,000 shares outstanding and increased cash balances of 20,000. The people claiming that options expensing creates a double-counting problem are themselves creating a smoke screen to hide the income-distorting effects of stock option grants. The people claiming that options expensing creates a double-counting problem are themselves creating a smoke screen to hide the income-distorting effects of stock option grants. Indeed, if we say that the fully diluted EPS figure is the right way to disclose the impact of share options, then we should immediately change the current accounting rules for situations when companies issue common stock, convertible preferred stock, or convertible bonds to pay for services or assets. At present, when these transactions occur, the cost is measured by the fair market value of the consideration involved. Why should options be treated differently Fallacy 4: Expensing Stock Options Will Hurt Young Businesses Opponents of expensing options also claim that doing so will be a hardship for entrepreneurial high-tech firms that do not have the cash to attract and retain the engineers and executives who translate entrepreneurial ideas into profitable, long-term growth. This argument is flawed on a number of levels. For a start, the people who claim that option expensing will harm entrepreneurial incentives are often the same people who claim that current disclosure is adequate for communicating the economics of stock option grants. The two positions are clearly contradictory. If current disclosure is sufficient, then moving the cost from a footnote to the balance sheet and income statement will have no market effect. But to argue that proper costing of stock options would have a significant adverse impact on companies that make extensive use of them is to admit that the economics of stock options, as currently disclosed in footnotes, are not fully reflected in companies market prices. More seriously, however, the claim simply ignores the fact that a lack of cash need not be a barrier to compensating executives. Rather than issuing options directly to employees, companies can always issue them to underwriters and then pay their employees out of the money received for those options. Considering that the market systematically puts a higher value on options than employees do, companies are likely to end up with more cash from the sale of externally issued options (which carry with them no deadweight costs) than they would by granting options to employees in lieu of higher salaries. Even privately held companies that raise funds through angel and venture capital investors can take this approach. The same procedures used to place a value on a privately held company can be used to estimate the value of its options, enabling external investors to provide cash for options about as readily as they provide cash for stock. Thats not to say, of course, that entrepreneurs should never get option grants. Venture capital investors will always want employees to be compensated with some stock options in lieu of cash to be assured that the employees have some skin in the game and so are more likely to be honest when they tout their companys prospects to providers of new capital. But that does not preclude also raising cash by selling options externally to pay a large part of the cash compensation to employees. We certainly recognize the vitality and wealth that entrepreneurial ventures, particularly those in the high-tech sector, bring to the U. S. economy. A strong case can be made for creating public policies that actively assist these companies in their early stages, or even in their more established stages. The nation should definitely consider a regulation that makes entrepreneurial, job-creating companies healthier and more competitive by changing something as simple as an accounting journal entry. But we have to question the effectiveness of the current rule, which essentially makes the benefits from a deliberate accounting distortion proportional to companies use of one particular form of employee compensation. After all, some entrepreneurial, job-creating companies might benefit from picking other forms of incentive compensation that arguably do a better job of aligning executive and shareholder interests than conventional stock options do. Indexed or performance options, for example, ensure that management is not rewarded just for being in the right place at the right time or penalized just for being in the wrong place at the wrong time. A strong case can also be made for the superiority of properly designed restricted stock grants and deferred cash payments. Yet current accounting standards require that these, and virtually all other compensation alternatives, be expensed. Are companies that choose those alternatives any less deserving of an accounting subsidy than Microsoft, which, having granted 300 million options in 2001 alone, is by far the largest issuer of stock options A less distorting approach for delivering an accounting subsidy to entrepreneurial ventures would simply be to allow them to defer some percentage of their total employee compensation for some number of years, which could be indefinitelyjust as companies granting stock options do now. That way, companies could get the supposed accounting benefits from not having to report a portion of their compensation costs no matter what form that compensation might take. What Will Expensing Involve Although the economic arguments in favor of reporting stock option grants on the principal financial statements seem to us to be overwhelming, we do recognize that expensing poses challenges. For a start, the benefits accruing to the company from issuing stock options occur in future periods, in the form of increased cash flows generated by its option motivated and retained employees. The fundamental matching principle of accounting requires that the costs of generating those higher revenues be recognized at the same time the revenues are recorded. This is why companies match the cost of multiperiod assets such as plant and equipment with the revenues these assets produce over their economic lives. In some cases, the match can be based on estimates of the future cash flows. In expensing capitalized software-development costs, for instance, managers match the costs against a predicted pattern of benefits accrued from selling the software. In the case of options, however, managers would have to estimate an equivalent pattern of benefits arising from their own decisions and activities. That would likely introduce significant measurement error and provide opportunities for managers to bias their estimates. We therefore believe that using a standard straight-line amortization formula will reduce measurement error and management bias despite some loss of accuracy. The obvious period for the amortization is the useful economic life of the granted option, probably best measured by the vesting period. Thus, for an option vesting in four years, 148 of the cost of the option would be expensed through the income statement in each month until the option vests. This would treat employee option compensation costs the same way the costs of plant and equipment or inventory are treated when they are acquired through equity instruments, such as in an acquisition. In addition to being reported on the income statement, the option grant should also appear on the balance sheet. In our opinion, the cost of options issued represents an increase in shareholders equity at the time of grant and should be reported as paid-in capital. Some experts argue that stock options are more like contingent liability than equity transactions since their ultimate cost to the company cannot be determined until employees either exercise or forfeit their options. This argument, of course, ignores the considerable economic value the company has sacrificed at time of grant. Whats more, a contingent liability is usually recognized as an expense when it is possible to estimate its value and the liability is likely to be incurred. At time of grant, both these conditions are met. The value transfer is not just probable it is certain. The company has granted employees an equity security that could have been issued to investors and suppliers who would have given cash, goods, and services in return. The amount sacrificed can also be estimated, using option-pricing models or independent estimates from investment banks. There has to be, of course, an offsetting entry on the asset side of the balance sheet. FASB, in its exposure draft on stock option accounting in 1994, proposed that at time of grant an asset called prepaid compensation expense be recognized, a recommendation we endorse. FASB, however, subsequently retracted its proposal in the face of criticism that since employees can quit at any time, treating their deferred compensation as an asset would violate the principle that a company must always have legal control over the assets it reports. We feel that FASB capitulated too easily to this argument. The firm does have an asset because of the option grantpresumably a loyal, motivated employee. Even though the firm does not control the asset in a legal sense, it does capture the benefits. FASBs concession on this issue subverted substance to form. Finally, there is the issue of whether to allow companies to revise the income number theyve reported after the grants have been issued. Some commentators argue that any recorded stock option compensation expense should be reversed if employees forfeit the options by leaving the company before vesting or if their options expire unexercised. But if companies were to mark compensation expense downward when employees forfeit their options, should they not also mark it up when the share price rises, thereby increasing the market value of the options Clearly, this can get complicated, and it comes as no surprise that neither FASB nor IASB recommends any kind of postgrant accounting revisions, since that would open up the question of whether to use mark-to-market accounting for all types of assets and liabilities, not just share options. At this time, we dont have strong feelings about whether the benefits from mark-to-market accounting for stock options exceed the costs. But we would point out that people who object to estimating the cost of options granted at time of issue should be even less enthusiastic about reestimating their options cost each quarter. We recognize that options are a powerful incentive, and we believe that all companies should consider them in deciding how to attract and retain talent and align the interests of managers and owners. But we also believe that failing to record a transaction that creates such powerful effects is economically indefensible and encourages companies to favor options over alternative compensation methods. It is not the proper role of accounting standards to distort executive and employee compensation by subsidizing one form of compensation relative to all others. Companies should choose compensation methods according to their economic benefitsnot the way they are reported. It is not the proper role of accounting standards to distort executive and employee compensation by subsidizing one form of compensation relative to all others. A version of this article appeared in the March 2003 issue of Harvard Business Review. FedEx Corp. FDX (U. S. NYSE) PE Ratio (TTM) The Price to Earnings (PE) ratio, a key valuation measure, is calculated by dividing the stocks most recent closing price by the sum of the diluted earnings per share from continuing operations for the trailing 12 month period. กำไรต่อหุ้น (TTM) รายได้สุทธิของ บริษัท สำหรับระยะเวลาสิบสองเดือนต่อหนึ่งเดือนแสดงเป็นจำนวนเงินดอลลาร์ต่อหุ้นที่มีการชำระเต็มมูลค่าแล้ว การใช้อักษรตัวพิมพ์ใหญ่เพื่อสะท้อนมูลค่าตลาดรวมของ บริษัท Market Cap คำนวณโดยการคูณจำนวนหุ้นที่ออกโดยราคาหุ้น สำหรับ บริษัท ที่มีการแชร์หุ้นหลายประเภทมูลค่าหลักทรัพย์ตามตลาดรวมทั้งสองประเภท หุ้นจำนวนหุ้นที่ถือโดยผู้ลงทุนในปัจจุบันรวมถึงหุ้นที่ถือโดยผู้ถือหุ้นของ บริษัท และบุคคลในวง จำกัด รวมถึงหุ้นที่ถือโดยประชาชน Public Float จำนวนหุ้นที่ถืออยู่ในมือของนักลงทุนทั่วไปและสามารถซื้อขายได้ คำนวณโดยเริ่มจากจำนวนหุ้นที่จำหน่ายได้ทั้งหมดและลบจำนวนหุ้นที่ถูก จำกัด สต็อกที่ จำกัด โดยปกติจะเป็นของที่ออกให้กับ บริษัท ภายในของ บริษัท ซึ่งมีข้อ จำกัด ในการซื้อขาย เงินปันผลจ่ายเงินปันผลของ บริษัท แสดงเป็นเปอร์เซ็นต์ของราคาหุ้นในปัจจุบัน ข้อมูลสำคัญข้อมูลอัตราส่วน PE (TTM) ส่วนแบ่งตลาดหุ้นทุนหุ้นที่โดดเด่นเงินปันผลล่าสุดเงินปันผลจ่ายวันที่ขายหุ้นจำนวนหุ้นที่ซื้อคืนและยังไม่หมด เปลี่ยนจากการเปลี่ยนแปลงเปอร์เซ็นต์สุดท้ายในความสนใจระยะสั้นจากรายงานก่อนหน้านี้ไปเป็นรายงานล่าสุด การแลกเปลี่ยนแจ้งดอกเบี้ยสั้นเดือนละสองครั้ง รอยละรอยละของจํานวนหุนที่เทียบเทากับจํานวนหุนที่มีอยูในการซื้อขาย การไหลของเงินเป็นตัววัดความสัมพันธ์ของแรงซื้อและขายต่อหุ้นโดยพิจารณาจากมูลค่าของธุรกิจการค้าที่ทำขึ้นจากราคาที่สูงขึ้นและมูลค่าการซื้อขายที่เกิดขึ้นเมื่อเทียบกับช่วงเดียวกันของปีก่อน downtick ในราคา อัตราส่วนการรีสตาร์ทคำนวณโดยการหารมูลค่าของการซื้อขายของ uptick ด้วยมูลค่าการซื้อขายแบบดาวน์ไทน์ การไหลของเงินสุทธิเป็นมูลค่าของธุรกิจการค้าที่เพิ่มขึ้นหักด้วยมูลค่าของธุรกิจการค้าแบบดาวน์ได็ก การคำนวณของเราขึ้นอยู่กับราคาที่ครอบคลุมและล่าช้า การไหลของเงินทุนไหลเข้า UptickDowntick อัตราส่วนการซื้อขายราคาหุ้นในสหรัฐฯแบบเรียลไทม์สะท้อนถึงการซื้อขายผ่าน Nasdaq เท่านั้น ราคาหุ้นระหว่างประเทศล่าช้าตามอัตราแลกเปลี่ยน ดัชนีอาจเป็นแบบเรียลไทม์หรือล่าช้าอ้างอิงถึงแสตมป์เวลาในหน้าราคาเสนอราคาสำหรับข้อมูลเกี่ยวกับเวลาล่าช้า ข้อมูลการอ้างอิงยกเว้นหุ้นในสหรัฐฯที่จัดทำโดย SIX Financial Information ข้อมูลมีไว้เพื่อวัตถุประสงค์ในการให้ข้อมูลเท่านั้นและไม่ได้มีวัตถุประสงค์เพื่อการค้า ข้อมูลทางการเงิน SIX (a) ไม่ได้ให้การรับประกันโดยชัดแจ้งหรือโดยนัยใด ๆ เกี่ยวกับข้อมูลรวมถึง แต่ไม่ จำกัด เพียงการรับประกันความสามารถในการขายหรือความเหมาะสมสำหรับวัตถุประสงค์เฉพาะหรือการใช้งานและ (ข) จะไม่รับผิดชอบต่อข้อผิดพลาดใด ๆ , ความไม่สมบูรณ์, การหยุดชะงักหรือความล่าช้า, การกระทำโดยอาศัยข้อมูลใด ๆ , หรือความเสียหายใด ๆ ที่เกิดขึ้น. ข้อมูลอาจล่าช้าโดยเจตนาตามข้อกำหนดของซัพพลายเออร์ ข้อมูลกองทุนรวมและข้อมูล ETF ทั้งหมดที่มีอยู่ในการแสดงผลนี้ได้จัดเตรียมโดย บริษัท Lipper, Thomson Reuters Company ภายใต้หัวข้อต่อไปนี้: Thomson Reuters สงวนลิขสิทธิ์. การคัดลอกการเผยแพร่หรือการแจกจ่ายเนื้อหาของ Lipper รวมถึงการแคชกรอบหรือวิธีการที่คล้ายคลึงกันโดยชัดแจ้งโดยไม่ได้รับความยินยอมเป็นลายลักษณ์อักษรจาก Lipper ลิปเปอร์จะไม่รับผิดชอบต่อข้อผิดพลาดหรือความล่าช้าใด ๆ ในเนื้อหาหรือการกระทำใด ๆ ราคาตราสารหนี้มีการอัปเดตในแบบเรียลไทม์ แหล่งที่มา: Tullett Prebon ราคาสกุลเงินได้รับการอัปเดตในแบบเรียลไทม์ แหล่งที่มา: Tullet Prebon ข้อมูลพื้นฐานของ บริษัท และการประมาณการของนักวิเคราะห์โดย FactSet สงวนลิขสิทธิ์ FactSet Research Systems Inc. สงวนลิขสิทธิ์